Letters ontcijferd
Mijn eerste taalmoment in 100 woorden
Hoe oud ik was? Ik weet het niet. Het ging nooit om de cijfers, maar de letters.
Als mijn moeder aan de strijkplank stond en alle lijnen uit de was streek, knielde ik op het tapijt om ze op mijn vel papier te vangen. In stokjes en steeltjes aan buiken en billen, solo in treintjes tussen de lijntjes, eerst met teveel wit en later te weinig.
Waren haar lakens glad en mijn benen stijf, dan mocht het blaadje op de plank. Magisch was het, als ze iets tot leven wist te lezen. Een woord!
Het schrijven, dat kwam later pas.