Op 29 oktober verschijnt Eeuwige Lente: een dans met de dood als een ode aan het leven, een verhaal van liefde en een strijd voor hoop.

Waarom het zo stil is? Ik werk hard aan mijn nieuwe boek! Eeuwige Lente verschijnt begin november bij Uitgeverij Prometheus. Een tipje van de sluier…

Jij en ik dragen een uiterste houdbaarheidsdatum op de onderkant van onze ziel. Het verschil is dat ik de mijne weet. Zodra ik begin vijftig ben, verlies ik mijn verstand. Letterlijk en onvermijdelijk.

Ik groeide zonder grootouders op, denkend dat mijn leven was begonnen als een onbeschreven blad. Wanneer ik er hard genoeg voor werkte, was alles mogelijk. Ik maakte carrière, vond een lieve vriend en kocht met hem een huis. De wereld lag aan mijn voeten.
Tot mijn moeder alzheimer kreeg. Kort na haar vijftigste. Het was alsof ze levend stierf. Ik miste haar terwijl ze er nog was, worstelend met alles wat ze niet meer kon en wie ze niet meer was. Ze gleed weg en ik stond machteloos.
De ziekte bleek erfelijk te zijn, met een kans van vijftig procent. Wilde ik een DNA-test doen? Ik probeerde het duivelse dilemma te ontwijken, maar de dreiging kwam steeds dichterbij.
Was het mijn eigen toekomst die zich ontvouwde voor mijn ogen in angstaanjagend detail? Een voor een verloor ik al mijn zekerheden, maar in de omgewoelde aarde groeide nieuw geluk.

Eeuwige Lente is een dans met de dood als een ode aan het leven, over onvoorwaardelijke liefde en onvergankelijke hoop.

***

Dit boek wordt mede mogelijk gemaakt door van steun van Aegon en Alzheimer Nederland.

 

Op 12 november verschijnt de nieuwe editie van Zin, met mijn artikel ‘Mijn naam is Rijk’.

‘“Hallo, ik ben Rijk.” Misschien niet iets wat u zo zou zeggen. Maar deze mensen héten zo. Vaak zijn ze naar opa of oma vernoemd. Hun bijzondere naam leidt steevast tot grappen en verrassende gesprekken. Ze zijn Rijk, maar voelen ze zich dat ook?’

Benieuwd? Koop Zin in de winkel of lees mijn verhaal online!

 

Op verzoek van Roche schreef ik een column over innovatie voor de bijlage in NRC-XTR die 14 september verschijnt. ‘Dát is wat innovatie vraagt: het mandaat, de middelen en bovenal de moed van de hele samenleving om voluit voor een wereld zonder dementie te gaan. Als we erin dúrven te geloven en daar ook naar handelen, wordt het onmogelijke mogelijk.’ Zo kwamen we immers ook op de maan.

Benieuwd? Koop NRC in de winkel of lees mijn column online!

Op 30 juli verschijnt de nieuwe editie van Zin, met een briefwisseling tussen een moeder en zoon die lange tijd geen contact hebben gehad. Ik mocht onderzoeken hoe dat eigenlijk zit, scheiden van je familie. Kun je wel breken met je wortels? Over loskomen en loslaten, met achtergrond en tips.

Benieuwd? Koop Zin in de winkel of lees mijn verhaal online!

Op 1 augustus verschijnt de nieuwe editie van Psychologie Magazine, met mijn artikel ‘Even helemaal niets’.

‘Na maanden van stress verlangt schrijver Jetske van der Schaar maar naar één ding: rust. Samen met haar vriend trekt ze zich terug in de wildernis. Maar ontspanning blijkt niet direct vanzelfsprekend te zijn. 

Benieuwd? Koop Psychologie Magazine in de winkel of lees mijn verhaal online!

 

Op 2 april verschijnt de nieuwe editie van Zin, met mijn artikel ‘Dat ene gesprek’.

‘Soms raken woorden onze ziel. Een vraag aan de huisarts, een opmerking bij de kapper, een interview op de radio. Drie stellen vertellen hoe dat ene gesprek hun leven een wending gaf.’

Benieuwd? Koop Zin in de winkel of lees mijn verhaal online!

Op 13 maart verschijnt het nieuwe nummer van Libelle, met het artikel ‘Hoera voor DNA’ dat ik samen met Deborah Ligtenberg schreef.

Over het belang van DNA om misdaden op te lossen, familieleden te traceren en ziektes te ontrafelen. Met aangrijpende portretten van Mariëlle, Jolanda en Nathalie, plus een column van mij.

Benieuwd? Koop Libelle in de winkel of lees mijn verhaal online!

Op 13 december verschijnt de nieuwe editie van Zin, met mijn artikel ‘Stoomcursus zingen in zes stappen’.

‘Ik kán het niet. Ik dúrf het niet. Voor zingen hebben veel mensen vrees. Zonde, vindt zangcoach Babette Labeij (1973), want iedereen kan zingen. Het begint met een droom, de rest is vooral durven en doen. In 6 stappen zingt ook u uit volle borst.’

Benieuwd? Koop Zin in de winkel of lees mijn verhaal online!

‘…. en de camera draait.’

Onwennig kijk ik Philip aan. We spreken elkaar regelmatig, maar zo dichtbij hem sta ik anders nooit. De regisseuse heeft ons zorgvuldig op een binnenplaatsje in het ziekenhuis gezet, op precies de juiste plek, met precies de juiste afstand, in precies de juiste hoek, schuin tegenover elkaar. Ik adem in.

‘Professor Scheltens, waarom duurt het zo lang?’

Terwijl hij begint met antwoord geven, ben ik alweer bezig met de volgende vraag. Ook dit jaar maakt Alzheimer Nederland een televisieprogramma en vanavond mag ik als toekomstige patiënte ’mijn’ wereldberoemde neuroloog gaan interviewen over de zoektocht naar een medicijn. Dus natuurlijk zei ik ‘Ja!’ Om daarna pas te beseffen dat ik geen idee heb hoe dit moet.

Kijk ik niet te serieus? Is mijn bovenlip bezweet? En wat moet ik met mijn handen?

Meestal sta ik aan de andere kant. Dan ben ik degene die wordt blootgesteld aan lastige dilemma’s, vrijpostige verzoeken om mijn ziel en zaligheid te delen of vooral de pijnlijke onderwerpen te belichten waar ik het moeilijkst over praat. Maar dit is andere koek. Ik krijg er zowaar aardigheid in. Want als het gaat om onderzoek is mijn interesse grenzeloos.

‘Ik hoor vaak in mijn omgeving dat mensen dementie beschouwen als een effect van ouderdom. Je krijgt rimpels, grijze haren en je vergeet wel eens wat. Maar jij bent ervan overtuigd dat het een hersenziekte is. Waarom?’

‘Daarvan ben jij het bewijs.’

Bam. Als een boemerang komt het gesprek bij mij terug. Onwillekeurig schiet ik alsnog in een lach, van het droevig ironische soort. Nee, echt weg is het nooit. Maar gelukkig hoef ik ditmaal niet te reageren, hij gaat alweer verder over de behoefte aan geschikte proefpersonen, meer budget voor onderzoek en het belang van aandacht in de media.

Ik vuur het ene na het andere probleem op hem af. ‘Waarom zijn de pogingen tot nu toe niet gelukt? Welke ontwikkelingen zijn er gaande? Wat is er nodig om een doorbaak te versnellen? Hoe kan ik daaraan bijdragen?’ Maar eigenlijk is er slechts een vraag écht relevant: ‘Hoelang duurt het nog?’

De glimlach die daarop volgt is er eentje van voorzichtig optimisme. Philip is positief. Er gebeurt zoveel spannends op het moment. Enthousiast vertelt hij over farmaceutische bedrijven, cocktails van medicamenten en een jaartal in de toekomst – de nabije toekomst. Hij heeft vertrouwen, en ik? Ik durf te proeven een gevaarlijk vluchtig woord. Hoop.

Het is intensief op een hele nieuwe manier. Na wat voelt als drie kwartier kan ik echt niets meer bedenken en is er waarschijnlijk nog maar eentje voorbij. Dan begint het pas. Een paar stukjes herhalen vanuit een andere camerahoek. ‘Professor Scheltens, waarom duurt het zo lang?’ Tot slot een shot op afstand van hetzelfde onderdeel. ‘Professor Scheltens, waarom duurt het zo lang?’

Anderhalf uur zijn we bezig voor een fragment van twee minuten. En dan vraag ik me dus af: waarom duurde dát nou zo lang?

Benieuwd wanneer de doorbraak komt? Kijk op woensdag 3 oktober om 21.25 uur naar NPO 1.

Ik schreef deze column voor Alzheimer Nederland.