Wanneer de nachtclub waar Tony werkt als uitsmijter tijdelijk sluit voor renovatie, heeft hij de keuze tussen wedstrijdjes hotdogs eten of een betrekking als chauffeur voor Dr. Shirley, de briljante pianist. Alleen Tony is blank, zijn baas is zwart en de tour voert naar het zuiden van Amerika in ‘62. Wat volgt is een roadmovie door raciale vooroordelen die van begin tot eind verloopt zoals je zou verwachten – en toch. De karakters zijn even goed gebalanceerd als geacteerd, de grapjes scherp genoeg om me te laten lachen en de ongelijkheid zo schrijnend dat ik me afvraag: waarom kiest zo’n fijnzinnige muzikant voor zo’n vernederende route? Green Book is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, de titel een verwijzing naar de gids voor Afro-Amerikaanse reizigers met informatie om discriminatie te vermijden, die redundant zou moeten zijn maar ontoereikend is. Het antwoord laat lang op zich wachten, maar als de mannen me hebben ontwapenend dringt het in klinkende one-liners door. ‘Because genius is not enough. It takes courage to change people’s hearts.’ Dat, en een flinke dosis humor. Want het onderwerp blijft relevant.