Peachez, een romance – Ilja Leonard Pfeijffer

‘Ik heb de liefde van mijn leven ontmoet. Dat was het. Dat is eigenlijk het hele verhaal.’ Ware het niet dat dit de woorden zijn van een stoffige academicus op leeftijd, geschreven vanuit een gevangenis in Buenos Aires, waar hij in afwachting is ‘van zijn proces en zekere veroordeling’. Tel daarbij op dat het geheel gebaseerd is op een waargebeurde tragedie en het resultaat is een boek dat ik het in één middag verslond. Peachez, een romance.

Hoofdpersoon is een professor in de latinistiek, met een onberispelijke staat van dienst die op het punt staat met pensioen te gaan. ‘Ik was getrouwd met de academie en mijn enige gebiedster was de wetenschap. Het was een gelukkig huwelijk voor beide partijen.’ Tot hij in de bibliotheek van zijn bescheiden appartement, ‘tussen het bladstille gefluister van eeuwenoude gedachten’ een e-mail ontvangt.

Ene Sarah verkondigt hem met jeugdig enthousiasme haar persoonlijke levensfilosofie: ‘capre diem’. Hij kan het niet nalaten de spelfout te corrigeren, wat een digitale en hartstochtelijke romance inluidt tussen twee totaal verschillende karakters. Zij begroet hem met een ’Goedemorgen, proffie!’ en hij laat zich ‘het weinig respectvolle maar ongetwijfeld teder bedoelde koosnaampje welgevallen.’

Het lijkt te mooi om waar te zijn. ‘Maar het hele leven overkwam mij voor het eerst in mijn leven en ik had er moeite mee om mij ergens schuldig over te voelen.’ Hij verwaarloost zijn academische verplichtingen en richt zich volledig op haar, zelfs wanneer hij erachter komt dat ze onder de naam Peachez veelvuldig poedelnaakt op internet staat. Hij heeft de liefde leren kennen en niets of niemand kan hem daarvan weerhouden.

Ilja Leonard Pfeijffer weet met briljante beheersing een illusie op te bouwen waarin ook ik als lezer voortdurend word bespeeld. Waar ik me aan het begin nog even afvraag hoe de professor zo blind kan zijn, krijg ook ik gaandeweg steeds meer gevoel voor Sarah en blijf ik tot het einde twijfelen aan haar motieven. Niet in de laatste plaats door het prachtige taalgebruik, van plat tot poëtisch en zo nu en dan pompeus.

Met deze roman blaast de auteur Ovidius’ klassieke mythe van Pygmalion nieuw leven in, op even vernuftige als vermakelijke wijze. Niet voor niets werd het bejubeld als ‘meest romantische boek van het jaar’ door ‘een van de beste schrijvers van dit moment’, getipt bij De Wereld Draait Door en genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs. Eerder sleepte Pfeijffer de onderscheiding in de wacht met La Superba waarin hij eveneens een ‘superieur spel van werkelijkheid en literaire verbeelding speelt’.

Het boek draait dan ook niet om het plot, maar hoe vakkundig Sarah de professor inpalmt, hoe een overweldigende liefde kan ontstaan op basis van slechts virtueel contact en hoe werkelijkheid overgaat in fantasie of misschien wel andersom. De vraag of ze echt heeft bestaan is maar een futiliteit. Ook liefde is uiteindelijk ‘een kwestie van geloof.’

Deze recensie schreef ik voor YouBeDo, de online boekenwinkel waar je met elke aankoop bijdraagt aan je goede doel.